Kampen

Ik dacht altijd dat het voor mij onmogelijk was om ingekaderd door het leven te gaan. Mijn gevoel zei mij dat een kader diende als een inperking. Het overduidelijke hokje waar je in geplaatst werd. Had je lang haar, was je een hippie en droeg je dan ook nog een leren jasje, was je een rocker. Ik had beide en een identiteitscrisis leek voor mijn deur te staan. Ik besefte hierdoor al snel dat mijn leven belangrijker was dan het kader, en mijn pad leek gekozen. 

Maar bij iedere stap die ik verder kwam in mijn leven, kwam ik weer een kader tegen. Huisje, boompje en het welbekende beestje plaatsten mij weer in een kader. Het drong tot mij door dat het schier onmogelijk leek om zonder kader te leven. Ik moest gewoon het kader gebruiken als verfraaiing van het leven.

De terugkeer van de SP, in het kader van Kampen, was hiervoor een beslissende drijfveer. Samen met tal van enthousiaste mensen, die dat rode hokje een warme tomaat toe droegen, maakten we een herstart van de afdeling. Dit kader paste me prima. En met veel genoegen zet ik mij zo goed mogelijk in om het beter te laten werken wat er moet gebeuren. 

Willem.