Kampen

Zaterdagmorgen, of was het nog nacht, werd ik wakker geschud door een onmenselijk klinkend lawaai. Mijn zoete dromen over een vermeende toetreding tot de kapitalistische elite werden ruw uiteen gerukt. Naarstig gooide ik mijn benen over de rand van mijn zwaar lonkend bed en mijn voeten zochten naar pantoffels. Langzaam drong het tot mij door dat ik vandaag mijn chaotische kant probeerde te onderdrukken en mij ging ontwikkelen tot een volwaardig bestuurslid. De nodige ochtendrituelen werden volbracht en ik begaf mij naar het, nog te nationaliseren, station. Hier ontmoette ik een medebestuurslid en samen storten wij ons in het reisgewoel, om ons te begeven naar de nu nog moederstad, alwaar wij ons samenvoegden bij de andere helft van onze delegatie. Vol zaligmakende gevoelens reisden wij verder naar het hol van de tomaat.

Prettig keuvelend vonden wij een plek in een overvolle trein. We konden ons op verschillende plekken zetelen en ons zodoende onder het volk begeven. Dit konden we later bij het buurten zeker gebruiken. Ik nam plaats naast een vriendelijke, ietwat oudere dame. Onderweg bood ze mij een krant aan die ik vriendelijk weigerde. Mijn smaak ligt niet bij een krant met een theologische achtergrond en een voorkeur voor het vieren van oranje verjaardagen. De evenzo vriendelijke dame vroeg mij hierop of dit soms niet mijn kleur was. Hierbij kon zij een schelmse lach niet onderdrukken. Ik vertelde haar dat ik toch liever trouw bleef aan mijn kleur. De aankomst op de plaats waar onze queeste zijn einde zou vinden bespaarde mij een verdere discussie.

Al snel was de weg gevonden en gespannen begaven wij ons naar binnen en aan de koffie. Zo’n 40 andere lotgenoten namen, na lichtelijk aandringen, plaats in een beschikbaar gestelde ruimte. Wat zou ons deze cursus brengen? Waren wij hierna betere bestuursleden? Wat zou ons dit alles opleveren? Gestart werd met een video van een toespraak in de tweede kamer door Peter Kwint. Dit om een bewustwording te creëren over de huidige situatie in het Midden-Oosten. Een stevige binnenkomer die een korte discussie in gang zette. Hierna terug naar de orde van de dag. Er volgde een soort van voorstelrondje en daarin konden iedereen aangeven wat een leerpunt was waaraan we konden werken. Wel prettig

om bij alle gezichten een naam te horen, en ook realiseerde ik me dat er toch aardig wat overeenkomende leerpunten waren. Ik voelde me gelijk minder alleen. Hierna volgde een uiteenzetting door Matthijs Fiddelaers. Uiteindelijk was het tijd voor de langverwachte lunch en begaven wij ons naar de hoogste verdieping. Zo snel was ik nog nooit omhoog geklommen. Na deze verkwikkende lunch daalden we weer de trappen af om een uitleg te krijgen van Marij Feddema over de kapitalismekritiek van de SP. Een heel verhaal wat door een soort van rollenspel verduidelijkt werd. Plots bleek ik naast 2 uiterst kapitaliserende directeuren te zitten. Dit versterkte mijn handvaten om fundamentele kritiek te kunnen formuleren waardoor ik meer zicht zou kunnen  krijgen op machtsverhoudingen en belangentegenstellingen en hoe alternatieven, om dit tegen te gaan, mogelijk zouden kunnen zijn. Na dit betoog zonk mijn, en dat van meerdere cursusgenoten, naar een klein dieptepunt. Het alternatief om dit tegen te gaan bestond uit een korte pauze. Na dit minireces volgde er nog een uitleg over de 5 kenmerken van een sterke afdeling. Toen de uitleg hierover ten einde kwam, was het ook weer tijd om vol van het geleerde huiswaarts te keren. De weg naar de trein was kort en na een rookpauze en frikandeltijd, spoedden wij ons naar het perron en zochten even later weer een plek, in een net zo volle trein. De terugreis verliep snel en spoedig en thuisgekomen was de bank snel gevonden. Een lange maar wel leerzame dag zat er op. Nu zien hoe we het geleerde in de praktijk kunnen brengen.